-
1 potrącić
глаг.• потерять* * *potrac|ić\potracićę, \potracićony сов. kogo-co 1. лишиться ко-го-чего;\potracić rodziców лишиться родителей; \potracić liście лишиться листвы;
2. поубивать, перебить;● \potracićili głowy они потеряли голову (растерялись)+1. stracić 2. pozabijać
* * *potrącę, potrącony сов.1) тро́нуть; заде́ть, толкну́тьpotrącić nogą — заде́ть (толкну́ть) ного́й
2) (o) co косну́ться чего, затро́нуть чтоpotrącić jakąś sprawę — затро́нуть како́й-л. вопро́с
3) отчи́слить, вы́честьpotrącić z pensji — вы́честь (удержа́ть) из зарпла́ты
Syn: -
2 potrącić
potrącać z pensji vom Gehalt abziehen -
3 potrą|cić
pf — potrą|cać impf Ⅰ vt 1. (szturchnąć niechcący) to jostle [osobę]; (poruszyć niechcący) to knock [krzesło, stolik] 2. (jadąc uderzyć) to knock down, to run down- ciężarówka potrąciła rowerzystę a van knocked down a cyclist3. (odliczyć) to deduct- potrącą ci to z pensji it will be deducted from your salaryⅡ vi przen. (poruszyć pobieżnie) to touch- w dyskusji potrącono o sprawy drażliwe sensitive issues were touched upon in the discussionⅢ potrącić się — potrą|cać się (nawzajem) to jostle- przechodnie potrącają się na ulicy passers-by often jostle one another in the strretThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > potrą|cić
-
4 potrącać
potrącać z pensji vom Gehalt abziehen
См. также в других словарях:
potrącić — dk VIa, potrącićcę, potrącićcisz, potrącićtrąć, potrącićcił, potrącićcony potrącać ndk I, potrącićam, potrącićasz, potrącićają, potrącićaj, potrącićał, potrącićany 1. «przechodząc obok, uderzyć z lekka kogoś lub coś, zwykle przez nieuwagę,… … Słownik języka polskiego
potrącać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, potrącaćam, potrącaća, potrącaćają, potrącaćany {{/stl 8}}– potrącić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, potrącaćcę, potrącaćci, potrącaćtrąć, potrącaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odjąć — dk Xc, odejmę, odejmiesz, odejmij, odjąćjął, odjąćjęła, odjąćjęli, odjąćjęty, odjąćjąwszy odejmować ndk IV, odjąćmuję, odjąćmujesz, odjąćmuj, odjąćował, odjąćowany 1. «wziąć część czegoś, ująć, zmniejszyć; potrącić, odliczyć» Odjąć część pola na… … Słownik języka polskiego
odtrącić — dk VIa, odtrącićcę, odtrącićcisz, odtrącićtrąć, odtrącićcił, odtrącićcony odtrącać ndk I, odtrącićam, odtrącićasz, odtrącićają, odtrącićaj, odtrącićał, odtrącićany 1. «nagłym ruchem odepchnąć, odsunąć, oddalić od siebie» Odtrącić kogoś, coś… … Słownik języka polskiego
strącić — dk VIa, strącićcę, strącićcisz, strąć, strącićcił, strącićcony strącać ndk I, strącićam, strącićasz, strącićają, strącićaj, strącićał, strącićany 1. «trącając, pchając zrzucić coś; spowodować upadek, spadnięcie czegoś» Strącić kogoś z konia.… … Słownik języka polskiego
